کد مطلب:211093 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

امام صادق و طب
زندگانی علمی امام صادق علیه السلام به چند قسمت از علوم جهانی شهرت داشت زندگانی طبی - فلسفی - ادبی - اخلاقی - كیمیاوی (شیمی - فیزیك - مكانیك) و علوم طبیعی كه اضافه بر تفسیر و فقه و حدیث بوده و در این فنون در طول سی و چهار سال دسته های مختلفی بودند كه تقاضای افاضات علمی داشتند - و معارف الهیه را از راه علوم طبیعی از آن حضرت فرا می گرفتند.

این علوم یعنی طبیعیات به طور كلی - ادبیات - ریاضیات - الهیات علوم دینی به هم پیوستگی واقعی دارد بر خلاف آنچه ساده لوحان تصور كرده اند و هر كجا در هر بحثی از این فنون وارد شویم خواهیم دید با فنون دیگر ارتباط كامل دارد چنانچه امروز مسلم شده كه فیزیك و شیمی بدون ریاضیات به كار نمی خورد فقه اسلام بدون علم اقتصاد و ریاضی از حساب و هندسه و نجوم ناقص است ادبیات بدون سایر فنون ابتروبی نتیجه است و لذا دبیران باید همه فنون را بدانند تا بتوانند دبیر سلاطین گردند.

یكی از این فنون طب است كه در درجه اول اهمیت از نظر دین و فضیلت و از جهت بهداشت و خداشناسی قرار گرفته كه هر كس طب نداند خدای را به درجه كمال بر حسب استعداد فهم خویش نمی شناسد و لذا پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود من عرف نفسه فقد عرف ربه شناسائی نفس در درجه اول متوجه جسم طبیعی است تا بعد به علوم نفسانی و روانشناسی و ملكات عقلانی برسد.

شناختن نفس مانند شناسائی سایر شئون زندگی خود به خود میسر نیست باید مفتاح فهم اسرار و رموز را از معلم و مبین كتاب گرفت.

علم طب كه از خویشتن شناسی شروع می شود باید از خالق این هیكل فرا گرفت و آموختن این علم جز در سایه شرایط استعداد و تقوی میسر نیست پس طب را باید از اولیاء و انبیاء و مردان آسمانی كه مهبط وحی و الهام مستقیمی بوده اند اخذ كرد.

و ما اكنون به اجمال تاریخی از طب در عصر امام صادق علیه السلام نقل می كنیم تا مقدمه مطالب مقصود باشد.